در باره شكرگزارى و دعاء و توبه

427.وَ قَالَ (علیه السلام) :مَا كَانَ اللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ.

ص1290

امام علیه السّلام (در باره شكرگزارى و دعاء و توبه) فرموده است : 1-نمى شود كه خدا بر بنده در سپاسگزارى را بگشاید (امر بشكر فرماید) و در افزونى را به رویش ببندد (بر نعمت نیافزاید) 2 و در دعاء و درخواست را بگشاید (دستور دهد كه از او بخواهند) و در روا شدن را به رویش ببندد (درخواست او را نپذیرد) 3 و در توبه را بگشاید و در آمرزش را به رویش ببندد (گناهش را نیامرزد).